Dit artikel plaatste ik in 2004 op Livejournal.

Aah, voedsel. Een van mijn grootste genoegens – en één van mijn favoriete onderwerpen om over te klagen. Mayonaise op je sushi? How dare you. Een boterham met pindakaas en hagelslag? Bah! Het hoort pindakaas met sambal te zijn. Op mijn social media stond rode ui jarenlang als hard limit vermeld. Het leven is te kort voor dingen waar je niet blij van wordt.

Ik ben groot geworden met bietjes, stokbrood uit het vuistje en kippenpoten. Eenvoudig en voedzaam. Onze kersttraditie bestond uit een tafel gevuld met bakken Chinees, omdat dat het meest exotische was dat mijn opa en oma aandurfden. Ik kan niet zeggen dat ik daar een grote leegte door ervaar. Maar smaken verschillen, gezien de lancering van Olvarit à la Carte. Dat zijn ‘9 kleine gerechtjes voor kinderen vanaf 8 maanden’:

• Couscous met mediterrane groenten
• Risotto van tonijn met koriander
• Tongfilet met lentegroenten en peterselie/li>
• Ratatouille van groenten met basilicum
• Pasta napolitana met rundergehakt en oregano
• Rund stroganoff met veldgroenten en tijm
• Curry van groenten en kip met koriander
• Tagliatelle met kip en oregano
• Stoofschotel van kip met rozemarijn

Serieus, ik begon rond mijn 20e pas zulk yuppenvoer te eten. Wat voor ouders zouden dit aan hun kind geven? Zouden er ook nog speciale Christmas Editions komen, met cranberrypaté en foie gras? Wrang genoeg belandt het overgrote deel van die ‘exotische ingrediënten vol smaak’ toch vooral op de wangen van je kroost.

Natuurlijk is het belangrijk om je kind aan verschillende smaken te laten wennen. Maar het is juist zo leuk om al die nieuwe sensaties -letterlijk- over je hele leven uit te smeren. Zodat er altijd iets nieuws overblijft om te ontdekken. Dus laat dit een ode zijn aan hutspot en lauwe Brinta met iets teveel suiker. Aan mariabiscuitjes en gezichten vol appelstroop. Opdat die kindjes in India ook nog wat koriander voor zichzelf overhouden.